روغن زفت
دو نوع زفت گزارش شده است، یکی از آن ها زفت آبی است که سیاه و به صورت مایع است و از گونه قیر است و در مرهم ها استفاده می شود.شیره این زفت تر است و بعد از پختن خشک می شود. دیگری زفت کوهی و بیابانی است و ار ریشه درخت خنوب و سایر درخت های صنوبری به دست می آید. بیشتر زفت بیابانی از درخت خنوب به دست می آید و روغن آن تقریبا قطران است.
از جمله خواص زفت می توان به از بین برنده بودن خلط های غلیظ اشاره کرد. زفت تر بیشتر به عنوان رساننده و زفت خشک بیشتر خشکاننده است و در مرهم ها استفاده می شود.
زفت سفیدی ناخن ها را از بین می برد، خون را به سوی اندام ها جذب می نماید، باعث چاقی اندام ها می شود، برای درمان ترک پا و سایر ترک ها بکار می رود، در درمان کم مویی استفاده می شود و باعث پرپشتی موها می شود.
زفت تر ورم سخت را نرم می کند، زفت تر و زفت خشک برای از بین بردن چرک بدن موثرند و همچنین در گذشته برای خشک کردن زخم ها استفاده می شد.زفت در مداوای ورم ماهیچه سودمند است. از زفت برای رویش مژه ها و افزایش دید می توان استفاده کرد.
زفت به ویژه اگر همراه بادام و شکر باشد در معالجه سرفه سرد و خشک ، سینه پهلو ، ذات الریه و برآوردن خون مفید است .
زفت به عنوان یک ملین نیز استفاده می شود و برای یبوست مفید است. اگر ترک های کنار مقعد را زفت بمالند خوب می شود .
زفت برای درمان زهر ها مفید است و برای کسی که مارگزیده باشد می توان از زفت استفاده کرد.
